Inleiding

Booty Call is een Amerikaanse romantische komedie uit 1997, geregisseerd door Jeff Pollack. De film volgt het verhaal van Rushon Askins, een zachtaardige en ambitieuze man die al zeven weken een relatie heeft met zijn zelfverzekerde vriendin Nikki. Ondanks hun sterke gevoelens voor elkaar, hebben ze hun relatie nog niet naar het volgende niveau gebracht. De film onderzoekt op humoristische wijze de uitdagingen en misverstanden die ontstaan wanneer twee mensen proberen hun relatie te verdiepen.

Verhaallijn

Het verhaal begint wanneer Rushon Nikki uitnodigt voor een diner, maar Nikki stelt voor om het als een dubbeldate te doen. Ze brengt haar uitgesproken vriendin Lysterine "Lysti" mee, terwijl Rushon zijn vriend Bunz uitnodigt. Wat volgt is een avond vol misverstanden en onverwachte wendingen. Lysti en Bunz, die aanvankelijk met elkaar botsen vanwege hun verschillende persoonlijkheden, ontwikkelen al snel een band. Ondertussen besluit Nikki dat het tijd is om haar relatie met Rushon naar het volgende niveau te brengen. Dit leidt tot een reeks komische gebeurtenissen, waaronder een zoektocht naar condooms in de stad en een onverwachte ziekenhuiservaring.

Belangrijkste Personages

• Rushon Askins: De hoofdpersoon van de film, een zachtaardige man die zijn relatie met Nikki wil verdiepen.
• Nikki: Rushon's vriendin, die besluit dat het tijd is om hun relatie naar het volgende niveau te brengen.
• Lysterine "Lysti": Nikki's uitgesproken vriendin, die aanvankelijk botst met Bunz maar uiteindelijk een band met hem ontwikkelt.
• Bunz: Rushon's vriend, een zelfverzekerde man die een onverwachte rol speelt in de gebeurtenissen van de avond.

Ontvangst

Booty Call ontving gemengde recensies van critici. Op Rotten Tomatoes heeft de film een score van 31% op basis van 13 recensies. Desondanks gaven filmcritici Siskel en Ebert de film twee duimen omhoog, waarbij ze de grove humor prezen en het vergeleken met Beavis and Butt-head. Roger Ebert noemde de scènes met Nikki's Jack Russell Terrier "zeer, zeer grappig". Stephen Holden van The New York Times merkte op dat de film "de aandachtsspanne heeft van een hyperactief kind". Leonard Klady van Variety noemde het "opmerkelijk effectief" en zei dat de film "zeer goed gericht is om een schot in de roos te scoren bij Afro-Amerikaanse kijkers".

Culturele Impact

Booty Call heeft een blijvende indruk achtergelaten in de popcultuur. De film werd later genoemd in een aflevering van The Simpsons uit 1999, getiteld "Beyond Blunderdome", waarin een fictieve regisseursversie van Booty Call werd aangeduid als "fabulous".